Malakito (マラキと, Maraki-to) był 118. cesarzem Niponii, panującym w latach 1899-1972, aż do swojej śmierci. Zasłynął z prowadzenia wojsk nipońskich podczas wojny z Boleą. Ponieważ doprowadził do sromotnej klęski Bolei, ochrzczono go tytułem Żelaznego Cesarza (鉄の皇帝, Tetsu no kōtei). Umarł 23 maja 1972 roku, kilkanaście dni po zakończeniu wojny.
Wygląd[]
Malakito był mężczyzną o szarym ubarwieniu skóry. Za młodu miał kruczoczarne włosy i oczy.
Wraz z wiekiem przybyło mu zmarszczek, urosła długa, siwa broda, a tęczówki pobladły tak, że na tle białka były praktycznie niewidoczne. W późniejszym wieku chodził o drewnianej lasce.
Charakterystycznym ubiorem Malakito były ornamentalne, cesarskie odzienie: białe szaty z czerwonymi okręgami na rękawach i plecach; utrzymywane w kolorystyce flagi Niponii.
Osobowość[]
Malakito od najmłodszych lat był uczony, że cesarz musi być niepodzielny i traktować wszystkich obywateli jak równych. Wraz z wiekiem przybyło mu doświadczenia, szczególnie zainteresowane był w prowadzeniu wojen, w przeciwieństwie do swojego ojca, który stronił od walki. W późniejszym życiu stał się też podstępny i chytry, od dłuższego czasu planując upadek Bolei, widząc, jak nie radzi sobie z kosztami wojennymi.
Biografia[]
Malakito urodził się w 1879 roku, jako syn 117. cesarza, Matsuto. Od najmłodszych lat szkolony był do przejęcia tej roli po ojcu. Stało się to dosyć szybko, bowiem Matsuto umarł w 1899 roku, gdy Malakito miał 20 lat. Młody syn został cesarzem dwa dni po śmierci swojego ojca.